Oorbellen Schelp

Schelp – Verwerking

Tijdens de reis gaan wij altijd drie dagen naar Camotes. Dit is een klein eilandje vlak bij Cebu. We gaan naar het eiland om een minivakantie te houden. Na anderhalve week is het tijd om even uit te rusten. Niet iedere dag vroeg op, niet constant omring door kinderen en even weg uit de inmiddels zo vertrouwde omgeving. Het is tijd om even te ontspannen, lekker te zwemmen en een scootertour te doen. Daarnaast is het ook tijd om even met de groep  bijeen te komen en echt naar elkaar te luisteren. We kunnen verwerken wat we al hebben gezien door de ervaringen te delen en kijken naar de laatste anderhalve week die we nog voor ons hebben. De dagen op Camotes geven mij de gelegenheid om alvast aan het gevoel van gemis te wennen. Drie dagen zonder de kinderen en vrijwilligers lijkt misschien weinig, maar is in verhouding best groot. Terwijl ik over het witte zand loop, met mijn voeten in de zee, denk ik aan alle leuke momenten. Ik haal de herinneringen even op en laat mijn gedachten de vrije loop. Ieder jaar weer komt dezelfde vraag naar boven. Wat doen we volgend jaar? En ieder jaar weet ik het antwoord vrij zeker. “We gaan door!”, want wat moeten al die kinderen zonder onze hulp? En we moeten nog zoveel kinderen helpen! In razend tempo bedenk ik alvast wat sponsoracties en wat we daar precies voor nodig hebben. Best gek, want we zijn pas halverwege onze reis. Maar goed, mijn motivatie stijgt, ik heb zin om weer terug te gaan naar het kindertehuis en kan niet wachten om alle blije gezichten te zien als we weer samen aan de eettafel zitten.