“De ontzettend mooie en bijzondere reis naar Batang Pinangga is inmiddels alweer even geleden, maar ik denk er nog elke dag aan! Het is lastig om de mooiste herinnering er tussenuit te halen, omdat ik onwijs veel waardevolle herinneringen heb gemaakt. Maar toch zijn er wel een paar ervaringen en herinneringen waar ik het meest aan denk.

Mijn meest waardevolle ervaring is de bijzondere band die ik heb opgebouwd met de kinderen op Batang Pinangga. Alle kinderen waren super lief en bijzonder op hun eigen manier, maar ik had een extra bijzondere klik met Klowie. Klowie is een ontzettend vrolijke, energieke en een beetje ondeugende jongen. Al vanaf de eerste dag trokken hij en ik veel met elkaar op. Ik kan me goed herinneren hoe hij mij op de eerste dag een rondleiding gaf over het terrein en hij op elk plekje een bloemetje voor me plukte. We kenden elkaar pas net, maar hij was al zo lief voor mij!

Pas nu ik thuis ben, merk ik pas hoe zeer ik zijn aanwezigheid mis. Ik mis het om tikkertje te spelen met hem, ik mis het dat hij altijd op mijn schouders zat, ik mis zijn verhalen en grapjes en ik mis al helemaal zijn knuffels! Klowie noemde mij altijd ‘big brother’, en dat beschrijft precies onze band. Ik heb niet alleen een vriend voor het leven gemaakt, maar het voelt net alsof ik er een klein broertje bij heb gekregen.

Batang Pinangga was voor deze reis al waardevol voor mij, maar nu ik de gezichten van alle kinderen heb gezien en ik hun verhalen ken, is Batang Pinangga een stuk waardevoller geworden. Het klinkt misschien cliché, maar de glimlach van een kind is het mooiste wat er is. Ik ben dan ook enorm blij dat ik deze reis zo veel kinderen heb zien lachen. Klowie, en alle andere kinderen die ik heb ontmoet, zal ik nooit meer vergeten!”

– Marco